Τρεις Μέρες στην Πενσυλβάνια - μια έρημη άκρη

Αυτό το ταξίδι μου έχει εκπλήξει πολλούς διαφορετικούς εγκαταλελειμμένα αντικείμενα που συναντούν στο δρόμο. Και αυτό παρά το γεγονός ότι δεν έψαχνα για αυτούς ειδικά, αλλά μόλις είδε το αυτοκίνητο που οδήγησα παρελθόν.

Αυτά δεν ήταν απλά άδεια σπίτια κατέρρευσαν, και η τεράστια αρχοντικά, αγροκτήματα, ξενοδοχεία, ακόμα και μια μικρή πόλη. Και όλα αυτά είναι σε άριστη κατάσταση. Όπως και αν όλοι οι άνθρωποι συγκεντρώθηκαν σε μία ημέρα και μόλις πήγε για διακοπές, από την οποία ακόμα δεν είχε επιστρέψει. Πάνω απ 'όλα, εξεπλάγην από την παλιά πόλη, η οποία συνάντησα σε έναν από τους δρόμους μέσα στο εθνικό πάρκο.

Η αίσθηση του να είσαι σε ένα μέρος όπως αυτό είναι πολύ παράξενο. Γύρω από την ασυνήθιστη σιωπή και να ακούσουν μόνο τα πουλιά κελαηδούν απαλά, και μερικές φορές μπορεί να μέλισσα να πετάξει το παρελθόν. Πάνω από το κεφάλι του στο απέραντο γαλάζιο του ουρανού με τα υψηλά σύννεφα πυκνά, άνετο συγκάλυψη ένα ήλιο. Άνοδος πάνω από τον ορίζοντα είναι όμορφη, αλλά δεν ψηλό βουνό κατάφυτο με καταπράσινες πλαγιές. Σε δρόμων γεράσουν δέντρα, σύμφωνα με την οποία θα ήταν επιθυμητό να καθίσετε και να απολαύσετε ένα ποτό από παγωμένο νερό, όπως είναι επιθυμητό κατά τη διάρκεια της ζεστό απόγευμα του καλοκαιριού. Και εξαφανιστεί γύρω από την παλιά πόλη, που σε κοιτάζει από όλες τις πλευρές από δεκάδες κενές θέσεις. Φαίνεται όμως ότι δεν είναι μια πόλη, αλλά ένα ζωντανό πλάσμα, του οποίου ο ύπνος είχε διαταραχθεί από ένα τυχαίο ταξιδιώτη.

Όπως και αν κοιμόντουσαν και ονειρεύεστε ένα έργο του Stephen King, στην οποία - ο κύριος χαρακτήρας, και όλοι το χειρότερο είναι έτοιμη να αρχίσει μόνο. Πήρατε από το αυτοκίνητό του, το οποίο εξακολουθεί να παίζει το ραδιόφωνο με κάποιο λαϊκό τραγούδι, στέκεται στο άδειο δρόμο στο κέντρο της πόλης με τέλεια άσφαλτο και να συνειδητοποιήσετε ότι δεν είναι πραγματικά, είναι απλά μια τακτική παλιά πόλη στο δρόμο σας. Και οι κάτοικοι της άφησε κατά πάσα πιθανότητα σήμερα το πρωί για τις επιχειρήσεις, και σε ένα λεπτό θα πρέπει να έρθει πίσω. Αυτή τη στιγμή, λόγω της γωνίας θα φαίνεται παλιό κόκκινο Plymouth με μια γυναίκα πίσω από το τιμόνι και δύο παιδιά στο πίσω κάθισμα. Αλλά τότε θα δούμε στο παράθυρο του πλησιέστερου σπιτιού, και υπάρχει μόνο κενό, το κρύο και η μυρωδιά της υγρασίας. Και στη γειτονική παράθυρο του ταχυδρομείου, επίσης, το κενό και ένα παχύ στρώμα σκόνης στα έπιπλα. Και η κλειδαριά στην εκκλησία έχει από καιρό σκουριάσει, παρόλο που έχει κατηγοριοποιηθεί τις πόρτες του αύριο σχετικά με την κατάργηση της συνάντησης φαίνεται να είναι αρκετά φρέσκα. Στη συνέχεια, μπορείτε να δείτε όλα γύρω από περιποιημένο γκαζόν, και αντιλαμβάνεστε ότι δεν είναι προς το εγκαταλελειμμένο πόλεις περιποιημένο γκαζόν. Και δεν υπάρχει. Και αυτό γίνεται ακόμα πιο άβολα. Θέλω να τσιμπήσετε τον εαυτό σας και να ξυπνήσει σύντομα. Αλλά αυτό δεν είναι ένα όνειρο. Είναι πραγματικά συμβαίνει. Είσαι στην πόλη Uolpak που είναι σχεδόν στα σύνορα του New Jersey και της Πενσυλβάνια.

Πώς συνέβη, σίγουρα σας ρωτήσω μετά την ανάγνωση όλα. Λέω. πόλη Uolpak ιδρύθηκε το 1731 με την επωνυμία Walpake, κατέβηκε από την ινδική λέξη wahlpeck, στη γλώσσα της φυλής των Λενάπων που κατοικούσαν αυτά τα μέρη σημαίνει «δίνη». Ήταν μια τυπική μικρή πόλη με ένα μικρό πληθυσμό, η οποία αποτελείτο από δώδεκα οικογένειες, που ζουν στη γεωργία και περνώντας δίπλα από το δρόμο. Υπήρχαν δεκάδες πόλεις και στις δύο πλευρές του ευρύτερου Delaware ποταμό. Στη ζωή του σχεδόν δεν επηρέασε τη συνολική ανάπτυξη της χώρας, εκτός από το ότι οι δρόμοι έγιναν ευρύτερα και να τρέξει τα αυτοκίνητα, αντί των αλόγων τους. Η πρόοδος σχεδόν δεν άλλαξε το πανάρχαιο τρόπο ζωής των κατοίκων. Κάποιος πήγε στη μεγάλη πόλη για μεγάλο χρονικό δολάριο, κάποιος έμεινε εκεί και τελικά μεταφέρθηκε σε ένα κοντινό νεκροταφείο. Πάνω από την πόλη ήταν το ίδιο απέραντο γαλάζιο του ουρανού, και όλα γύρω από τις ίδιες ατελείωτες πράσινα λιβάδια.

Όλα αυτά κράτησε μέχρι τις πρώτες πρωινές 60-ες του περασμένου αιώνα, όταν η κυβέρνηση αποφάσισε να κατασκευάσει ένα υδροηλεκτρικό σταθμό με το φράγμα προς τα κάτω, με αποτέλεσμα όλα γύρω εκτάσεις έπρεπε να είναι στο κάτω μέρος της μια τεράστια δεξαμενή. Ο σχεδιασμός και η προετοιμασία που ασχολούνται με το Σώμα Μηχανικού, του Αμερικανικού Στρατού, στου οποίου τον έλεγχο και πέρασε όλη τη γύρω περιοχή. Φυσικά, όλοι οι κάτοικοι ήταν έντονα ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης, ως αποτέλεσμα της οποίας ήταν να χάσουν τη γη στην οποία οι πρόγονοί τους είχαν ζήσει για αιώνες.

Στρατός άρχισε πολύ δύσκολο να ασκήσει πίεση στους ανθρώπους, αναγκάζοντάς τους να πουλήσουν τη γη και να προχωρήσουμε σε άλλα μέρη, απειλώντας να σταματήσει την επισκευή και συντήρηση των γύρω δρόμων, με αποτέλεσμα να καταστεί ακατάλληλα για κυκλοφορία σχολικά λεωφορεία, ασθενοφόρα και πυροσβεστικά οχήματα, και οι ίδιοι οι άνθρωποι δεν θα είναι σε θέση να πάρουν στα σπίτια τους . Ως αποτέλεσμα, πολλοί έχουν εγκαταλείψει τα σπίτια τους και πωλούνται της γης στο κράτος. Αλλά η τακτική της στρατιωτικής έχει κληθεί μια τρομοκρατική και προκάλεσε μια ισχυρή απάντηση στον Τύπο.

Ως αποτέλεσμα της διαδικασίας που εντάχθηκαν περιβαλλοντολόγους, οι οποίοι έχουν καταφέρει να αποδείξει τα σφάλματα σχεδιασμού λόγω της ασταθούς εδάφους στο εργοτάξιο, η πρόοδος που θα μπορούσε να οδηγήσει στην καταστροφή του φράγματος και την κατάκλυση μεγάλων ποσοτήτων γης. Έτσι ώστε το έργο πάγωσε, ο στρατός υποχώρησε προσωρινά, και πολλά άδεια σπίτια άρχισαν να παίρνουν μια hippie. Στην αυλή ήταν το τέλος της δεκαετίας του '60.

Η πιο selilos εκεί χίπις, το πιο πρόθυμοι έμαθε για μια θέση δίπλα στο ποτάμι, έρχονται και πήρε το υπόλοιπο σπίτι. Τελικά κατέλαβαν σχεδόν το σύνολο της επικράτειας, και δημιούργησε μια τεράστια κοινότητα από την πλευρά του New Jersey. Ένας τόπος που ονομάζεται Cloud Farm, που διοργανώθηκε στο έδαφος του αυτάρκη οικονομία που βασίζεται στην αγάπη και την ενότητα. Οι ίδιοι κάλεσε τους κατοίκους του ποταμού.

Οι ντόπιοι ηττημένου στρατού, αντιμέτωποι με μια νέα μάστιγα, η οποία ήρθε στη γη τους. Παρά την ειρηνική φύση των χίπις, που είχε πολύ θόρυβο και τη βρωμιά, που ζούσαν σε κοινωνικές παροχές, ρημάξει το τοπικό προϋπολογισμό, και συχνά δεν θέλουν να δουν τα σύνορα μεταξύ του και τους άλλους. Δεδομένου ότι η περιοχή ήταν ακόμα επικεφαλής του στρατού, οι κάτοικοι της περιοχής είχαν άλλη επιλογή από το να στραφούν σε πρόσφατη πικρή εχθρούς του για βοήθεια. Στρατός και προσχώρησε στην κυβέρνηση για την πλήρη αντιμετώπιση του προβλήματος. Hippies ήταν ένας πόνος στη φτέρνα της αμερικανικής κοινωνίας, και δεν θα μπορούσε να λείπει μια τέτοια ευκαιρία.

Το 1974, η περιοχή λεηλατήθηκε έναν στρατό των ομοσπονδιακών κριτές, συνοδευόμενη από ένοπλους στρατιώτες, μπουλντόζες του στρατού και άλλο εξοπλισμό. Μετά την ανακοίνωση των παραγγελιών για την έξωση του υπόλοιπου, φυσικά, καμία απάντηση, δακρυγόνα επιτρέπεται μέσα στο σπίτι. Hippie με πράγματα ρίχνονται στο δρόμο και τα κτίρια αμέσως στο ίδιο επίπεδο με το έδαφος, χωρίς να τους καμία πιθανότητα να επιστρέψουν.

Όλα αυτά τα γεγονότα γυρίσει τελικά την κοινή γνώμη κατά του σχεδίου κατασκευής του φράγματος, και το 1978 ακυρώθηκε στο επίπεδο του Συνεδρίου. Η γη μεταφέρθηκε στην Εθνική Δασική Υπηρεσία, και στη συνέχεια το Εθνικό Πάρκο ιδρύθηκε από την πλευρά του. Είναι επέβαλε περιορισμούς στις νέες κατασκευές και την πώληση της γης, που ανήκει στην επικράτειά του.

Ως αποτέλεσμα, μέχρι το 2010 ο πληθυσμός της πόλης μειώθηκε σε 16 κατοίκους που ζουν σε γεωργικές εκμεταλλεύσεις της περιοχής, και μερικά σπίτια στο κεντρικό τμήμα της πόλης (που απεικονίζεται) χρησιμοποιήθηκε για την προσωρινή στέγαση των εργαζομένων του εθνικού πάρκου. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μου όλα τα σπίτια ήταν άδεια. Ίσως κάποια από αυτά εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται περιστασιακά, αλλά κανένα ίχνος από τους ανθρώπους που δεν έχουν βρεθεί.

Η πόλη είναι μέρος του εθνικού πάρκου, έτσι ώστε να τον φροντίσει, κούρεμα γρασιδιού και τα σκουπίδια που έχει απομείνει στις δεξαμενές σπάνια τουρίστες.

Σε συνέχεια της ακόμα φωτογραφίες των εγκαταλελειμμένων σπιτιών, πυροβολήθηκε στη γύρω περιοχή. Αλλά αυτή τη φορά χωρίς μια τέτοια πλούσια ιστορία. Ο λόγος είναι συνήθως απλή - η οικονομική κρίση. Εγκαταλελειμμένα τόσο πολύ που σε ένα σημείο που ακόμη και σταμάτησε να σταματήσουμε να βλέπουμε άλλο ένα αγρόκτημα. Και είναι όλα που έχω γνωρίσει κατά μήκος των κύριων δρόμων. Τι θα συμβεί στη συνέχεια, στο Outback;

εγκαταλελειμμένο σπίτι με καμένα ξύλα.

Από την βεράντα εξακολουθούν να στέκονται καρέκλα με ένα ακρωτήρι.

Η ομάδα των κτιρίων στο σταυροδρόμι. Δύο σπίτια.

Και τα δύο καταστήματα.

Προφανώς, δεν εγκατέλειψε πριν από λίγο καιρό.

όλα τα γυάλινα άθικτο.

Έτος κατασκευής.

Μέσα σε ένα τυπικό κατάστημα του χωριού.

κάτοπτρα για την παρακολούθηση της δωμάτιο.

Το δεύτερο κατάστημα. Στις απόσταση σπίτια.

Μια φορά ήταν η αγορά με αντίκες.

Και το κατάστημα.

Πίσω από όλα είναι κατάφυτη.

Το παράθυρο.

Το σπίτι ήταν σε μια όμορφη τοποθεσία ακριβώς μπροστά από την πλαγιά του βουνού. Στην αριστερή κλίση, στο σωστό δρόμο και βουνό ποτάμι.

Α δορυφορικό πιάτο.

Εάν τα τελευταία ίχνη της καταιγίδας, ή βάνδαλοι έχουν δοκιμάσει.

Βουλή έχει εδώ και πολύ καιρό σε αυτή την κατάσταση. Νομίζω ότι περίπου πέντε χρόνια, όχι λιγότερο. Είναι κρίμα. Ένα πραγματικά ωραίο μέρος.

Θα πρέπει σίγουρα υπάρχει ένα φυσικό ερώτημα: αν θα έρθουν και να εγκατασταθούν εκεί δεν είναι; Νομίζω πως όχι. Κατ 'αρχάς, δεν είναι σαφές σε ποιον ανήκει. Αν εγκαταλειφθεί, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει ιδιοκτήτη. Σε Ιδιωτικό κτήμα στις Ηνωμένες Πολιτείες - ένα ιερό πράγμα.

Δεύτερον, είναι η περιοχή του εθνικού πάρκου, καθώς και των τοπικών φύλακες γρήγορα να υπολογίσετε, πρόστιμο και αποβλήθηκε. Νομίζω ότι το μόνο που μπορεί να αναμένεται είναι να περάσουν τη νύχτα σε λίγες ημέρες. Και παράνομα. Στησει και να κοιμηθεί μόνο σε καθορισμένους χώρους, προ-πληρώσει τους.

Στο δρόμο του βαθιά μέσα του κράτους ήρθα σε ένα μεγάλο εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο.

Είναι εκπληκτικό ότι παρά τη γενική παραμέληση, όλα τα γυάλινα άθικτο.

Αν και δεν υπάρχουν φράχτες και καμία προστασία, και μπορεί εύκολα να μπουν μέσα.

Έλα τώρα - εγώ δεν το κάνουν. Δεν πήγα.

Η μόνη προειδοποίηση - αυτό είναι ένα σήμα που απαγορεύει την παράνομη είσοδο σε ιδιωτική ιδιοκτησία. Ακόμα κι αν συγκεντρώσει τα μανιτάρια ή μούρα. Αλλά διείσδυση χωρίς πρόθεση - αυτό δεν είναι ποινικό αδίκημα, και το είδος της παραβίασης της παράνομης στάθμευσης, και το μέγιστο που θα έχει να αντιμετωπίσει - είναι μια χαρά. Αν και μπορεί να είναι αρκετά αισθητή. Τότε ήταν περίπου $ 2.500. Αλλά νομίζω ότι είναι ανώτερο όριο. Για πρώτη φορά, είναι πιθανό να είναι στην περιοχή των εκατοντάδων.

Το όνομα του ξενοδοχείου. Καλύπτει μια αρκετά μεγάλη περιοχή, και σίγουρα είναι όπου η ανάβαση και να πάρει τις εικόνες από αυτό.