Ταξίδι στο νησί της Μαδέρας

Μαδέρα - το μεγαλύτερο νησί του αρχιπελάγους της ηφαιστειακής προέλευσης που βρίσκεται στον Ατλαντικό Ωκεανό. Μια μεγάλη έκθεση για το ωκεανός, βουνό αγελάδες, παραμύθι δάση και πολλά άλλα.

Porto Moniz

Η μικρή πόλη του Porto Moniz στο βόρειο-δυτικά του νησιού της Μαδέρας, χτισμένο σε ένα μικρό κομμάτι γης ανάμεσα στο βουνό και τον Ατλαντικό Ωκεανό. Τοποθετήστε αρκετά θέρετρο - εκτός από τα ξενοδοχεία και τα καταστήματα με σουβενίρ υπάρχει σχεδόν τίποτα. Αλλά η εκπληκτική θέα από σχεδόν οπουδήποτε στην πόλη.

Για να φτάσετε στην πόλη από το κεντρικό τμήμα του νησιού, είναι απαραίτητο να ξεπεραστούν μια αρκετά απότομη κάθοδο - από την αρχή μέχρι την προκυμαία σε μια ευθεία γραμμή με τη δύναμη ενός χιλιομέτρου και ένα μισό, και η υψομετρική διαφορά είναι περίπου 500 μέτρα. Δεδομένου ότι τα φρένα για την ενοικίαση αυτοκινήτου σε αυτό το σημείο είναι σχεδόν καλυμμένο, το ταξίδι μας σε μια ταινία μπορεί να αποδοθεί στην κατηγορία των επικών κατορθωμάτων - έπρεπε να σταματήσει περιοδικά, προκειμένου να εμποδίσει τουλάχιστον λίγο να κρυώσει:

Ευτυχώς, μια στάση κατά τη διάρκεια της καθόδου και έτσι περιλαμβάνονται στο υποχρεωτικό πρόγραμμα των επισκέψεων σε Porto Moniz - κατά μήκος του δρόμου είναι εξοπλισμένα με ειδικές θήκες, όπου μπορείτε να σταματήσετε και να πάρει τις εικόνες του τοπίου. Ολόκληρη η πόλη βρισκόταν σε τρία πλαίσια. πρώτη:

Δεύτερη. Κεντρική Ελβετία. Πού πιο έξαλλος μέσο είναι η περίφημη πισίνα λάβας Porto Moniz:

Τρίτη. Το ανατολικό τμήμα της πόλης. Από τα αριστερά για να δείτε όλα τα ίδια πισίνα, το δικαίωμα - λιμάνι, ελικοδρόμιο, πάνω στα βράχια - εστιατόριο «φάλαινα σπέρματος», όπου οδεύουμε. Πέρα από τον ορίζοντα, με την εξαίρεση των μικρών νησιών με την βορειοαμερικανική ήπειρο δεν είναι τίποτα, αλλά το νερό:

Ελικοδρόμιο:

Το εστιατόριο «φάλαινα σπέρματος» - ένα μέρος που θέλετε να επισκεφθείτε είναι υποχρεωτική. Το κτίριο χτίστηκε ακριβώς πάνω στα βράχια, κατά κάποιο τρόπο, ότι αυτά τα ίδια πετρώματα αντικαταστήσει μέρος των τειχών στην τραπεζαρία:

Στο εσωτερικό μπορείτε να πάρετε μόνο στη γέφυρα, δίπλα εξοπλισμένα με άνετα καταβάσεις σε νερό:

Αλλά το πιο σημαντικό πράγμα στο «φάλαινα σπέρματος», φυσικά, η θέα. Τα παράθυρα βρίσκονται πολύ κοντά στην επιφάνεια του νερού και όμορφη θέα στον Ατλαντικό Ωκεανό και στις δύο πλευρές:

Πίσω από το γυαλί, λίγα μέτρα μακριά από το τραπέζι, έξω από το νερό προεξέχουν βράχο. Συνεχώς τολμηρός κύματα περιοδικά σπασμένα καταρράκτες σπρέι φθάνει το παράθυρο. Πολύ ατμοσφαιρικό μέρος:

Οι περισσότεροι εντυπώσεις φύλλα, φυσικά, ο ωκεανός - το νερό εδώ είναι μια εντελώς αδιανόητη χρώματα:

Προσωπικά, μου άρεσε πολύ ο τρόπος που ταιριάζει ανάχωμα στην δημιούργησε η φύση. Όπου ήταν δυνατό, οι οικοδόμοι της πόλης έφυγε από το βράχο στη φυσική τους μορφή. Οι πλαγιές του βουνού πάνω από την πόλη που καλύπτεται με τα παραδοσιακά Μαδέρας βεράντες - η τοπική τους χρησιμοποιούν για την καλλιέργεια φρούτων και λαχανικών:

Τα δέντρα στην πόλη σχεδόν κανένας - Είδα μόνο μικρές θάμνους και δέντρα:

Η θέα από την προκυμαία. Σύμφωνα με τη Wikipedia, στο χωριό του 18ου αιώνα συνεχώς μαστίζεται από πειρατές. Μοιάζει με τα παιδιά ήταν απελπισμένοι - ο ωκεανός είναι αρκετά ταραχώδης, και η πόλη περιβάλλεται από κοφτερές πέτρες:

Στην πραγματικότητα, το βασικό πλεονέκτημα του Porto Moniz, εξαιτίας της οποίας, όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, ουσιαστικά τα πάντα και να έρθουν εδώ - η περίφημη πισίνα λάβας με το νερό των ωκεανών: Γενική άποψη της πισίνας. Πρόσβαση στο - που καταβάλλονται. Αν θυμάμαι, η τιμή του εισιτηρίου - ένα ευρώ. Ωστόσο, ο καιρός δεν είχε - θερμοκρασία του αέρα αυτή τη στιγμή ήταν 15 μοίρες, η οποία, σε συνδυασμό με ένα αρκετά ισχυρό άνεμο, αποθαρρύνει πλήρως την επιθυμία να βυθίσει:

Στη λεκάνη υπάρχουν πολλές εξόδους κατευθείαν στον ωκεανό, αλλά κάτι μου λέει ότι δεν υπάρχει ο καθένας θα καταλήξει - πολύ ισχυρή surf. Και δεν είμαι σίγουρος ότι δεν υπάρχει άνεμος καθόλου.

Στο κύμα μπορείτε να παρακολουθήσετε ασταμάτητα. Και μόνο να παρακολουθήσετε ζωντανά - έχω κάνει περίπου πενήντα βολές για να είναι σίγουροι ότι η εμπειρία του με τις εικόνες είναι αδύνατο να μεταφέρω.

Ένα άλλο αξιοθέατο του Porto Moniz - το τοπικό ενυδρείο. ιδιαιτερότητα του είναι ότι χτίστηκε στη θέση ενός πρώην φρούριο του Σάο Ζοάο Μπατίστα, διατηρώντας παράλληλα την εμφάνισή του:

Dawn πάνω ελικοδρόμιο. Σε γενικές γραμμές, τα είδη είναι αρκετά μονότονη, αλλά αυτό δεν αποτελεί έκπληξη, αν υπάρχει η αίσθηση για κάτι να πάει, έτσι απλά για την αξέχαστη θέα στον ωκεανό. Τα υπόλοιπα - ό, τι είναι στην πόλη, είναι εύκολο να πάρετε γύρω για μια ώρα και ένα μισό.

κατάβαση αγελάδες

Κοντά στο οροπέδιο Paul da Serra, στην πλαγιά του λόφου, υπάρχει ένα μικρό Levada - απολύτως μη τουριστική, χρησιμοποιείται, θεωρητικά, κυρίως βοσκοί και αγελάδες.

Προφανώς, οι αγελάδες με τα πόδια, όπως θέλουν - δεν βοσκοί, χωρίς δασκάλους, χωρίς φράχτες και τα εμπόδια, δεν έχουμε παρατηρήσει - μόνο Levada, μονοπάτι, και μικρές ομάδες των αγελάδων.

Η υλοποίηση ενός ταύρου πάνω στο βράχο, που κρέμεται πάνω από το δρόμο, εντελώς posnosila όλη τη στέγη. Scala ήταν αρκετά υψηλές και απότομες, φαινόταν εντελώς απόρθητο και ήταν αρκετά σαφές: ότι ανέβηκε και πάλι;

Οι αγελάδες δεν υπάρχει απολύτως τρελό - καθώς περιφέρονται στην άκρη του γκρεμού - θα είχα σχεδόν αποτολμήσει. Αρκετά σίγουρος ήταν ένας από αυτούς τελικά κυλήσει στην πλαγιά. Αλλά όχι - το βιώσει, το γρασίδι μπορεί να πάρει οπουδήποτε.

Στο βάθος είναι ο δρόμος που οδηγεί από τον Paul de Serra στο Porto Moniz, όπου ήμασταν στην αρχή της ιστορίας:

Κοντά στο δάσος δάφνη. Αγελάδες εντυπωσιακά, ακόμα και τεμπέλης. Που βρίσκεται δίπλα στο δρόμο, προφανώς βαρεθεί:

Μία άλλη μικρή ομάδα των αγελάδων. Τέταρτη από την αριστερή στη δεύτερη σειρά - ένα ταύρο. Ευτυχώς, δεν είχα αντίρρηση, όταν ένα μέρος της δαμαλίδες αποσύρθηκε στη φωτογράφηση. Τουλάχιστον σε πρώτη φάση.

Αυτό ήταν ιδιαίτερα περίεργο - ήρθε, κοίταξε λυπημένα μάτια.

Valley Rabakal και Levada Rishko

Rabakal - μια κοιλάδα στο κεντρικό τμήμα του νησιού και ταυτόχρονα το όνομα μιας μικρής πόλης, όπου η είσοδος στα λιβάδια 25 πηγές Rishko.

Σε γενικές γραμμές, με τον τρόπο της ψυχαγωγίας στην Rabakal σχεδόν κανένας - αφενός ένα πέτρινο τοίχο από την άλλη - ένα παχύ αδιαπέραστο θάμνο. Με το επιθυμητό κομμάτι καθόλου και πουθενά να πάει πουθενά. Πιθανώς, έτσι κοιτάζω μέσα από το νησί για να τον αποικισμό της από τον άνθρωπο:

Και εδώ είναι το Levada. Αυτό είναι, στην πραγματικότητα, Levada - ένα στενό εύρος με χαμηλής ποιότητας νερό στα δεξιά του δρόμου:

Σε περίπτωση που δεν έχουν κατά καιρούς θέα στην κοιλάδα, και όλα μπορούν να λυθούν, ότι περπατάτε μέσα από το συνηθισμένο δάσος:

Το κύριο πράγμα για το οποίο είναι λογικό να επισκεφθείτε Rabakal - αυτή είναι η φύση. Παρά το γεγονός ότι υπάρχει μια αρκετά μονότονη η βλάστηση, η συνολική ατμόσφαιρα είναι πολύ δύσκολο να αποδοθεί με λόγια.

για την βόλτα paddock τελειώνει με ένα μικρό κατάστρωμα παρατήρησης πάνω από το γκρεμό, που περιβάλλεται από όλες τις πλευρές από βράχους. Αίσθημα - λες και ξαφνικά εμφανίστηκε στη μέση του ουρανοξύστες. Και παντού - νερού. Το νερό ρέει πάνω από τα βράχια από την άλλη πλευρά, το νερό ρέει προς τα δεξιά, το νερό που ρέει πίσω. Σωματίδια ομίχλη νερού κρέμεται στον αέρα:

Για μένα, αυτό καταρράκτη - η πιο αξέχαστη μέρος σε όλο το νησί. Λυπάμαι μόνο που υπήρξαν πολύ περιορισμένες στο χρόνο, και στη συνέχεια να είναι στην ευχάριστη θέση να λάβει μια βόλτα και στις πηγές. Καταλαβαίνω ότι θα καταλήξει τελικά σε ουσιαστικά την ίδια θέση, αλλά σε πολλά επίπεδα ως εξής:

Η τελευταία εμφάνιση και - τρέχει πίσω στην κοιλάδα Rabakal.

Γύρω από την ατμόσφαιρα ηρεμίας - ένα απαλό φως που διαχέεται, σχεδόν απόλυτη σιωπή, απαλά γάργαρο νερό:

Σε ολόκληρη την τρόπο τα δέντρα κρέμεται πάνω από την πίστα, σχηματίζοντας ένα είδος σήραγγας. Παντού πετά στα ύψη το αίσθημα αρχαιότητα - αν φαίνεται, ακόμα και εκατό χρόνια paddock εκεί.

Rabakale Δέντρα σε ορισμένες εντελώς φαντασία μορφές και σχήματα. Οπτικά, είναι κάτι πολύ παρόμοιο με το Δάσος που χορεύει:

Για να συνοψίσω - που πέρασε, είναι απαραίτητο να καλέσετε. Ο χρόνος που δαπανάται για έναν περίπατο για μια ώρα, και οι εμφανίσεις που σχεδόν τίποτα περισσότερο από μια επίσκεψη σε οποιοδήποτε άλλο σημείο του νησιού της Μαδέρας.

Cape São Lourenço

Τελευταία ηλιοβασίλεμα στη Μαδέρα που έχουμε δει στο φυσικό απόθεμα της Ponta de São Lourenço, κρατώντας το ακρωτήριο με το ίδιο όνομα στο νότιο-ανατολικό τμήμα του αρχιπελάγους. Η φύση σε αυτό το μέρος του νησιού είναι εντελώς διαφορετικό από οτιδήποτε έχουμε δει μέχρι σήμερα - για παράδειγμα, όπου δεν υπάρχουν δέντρα μεγαλώνουν και του τοπίου (τουλάχιστον το Μάρτιο) είναι πολύ παρόμοια με τον ήλιο-καμένης ερήμου:

Ο δρόμος προς το ανατολικότερο σημείο της Μαδέρας περνάει από μόνο φυσική παραλία με άμμο του νησιού - Prainha:

Μια άλλη άποψη από τα πιο ανατολικό σημείο της Μαδέρας - με μια πέτρα πυραμίδα. Όπως ανέφερα, όλα σέβεται τον εαυτό της τουριστικής υποχρεωτικά ήρθε εδώ για να φωτογραφηθεί:

​​Το έδαφος είναι μια μεγάλη ποικιλία δεν είναι διαφορετική - γύρω από πέτρες, άμμο, μαραμένο χορτάρι:

Σε γενικές γραμμές, το Σάο Lourenço τοποθετεί υποδηλώνουν άλλους πλανήτες. Το έδαφος μοιάζει σαν να έχει ληφθεί από κάπου από το φεγγάρι:

Εκτός από μονοπάτια πεζοπορίας στο Cape São Lourenço είναι εξοπλισμένο με πολλαπλές πλατφόρμες προβολής:

Αν κάνετε μια βόλτα στην επιφυλακή για μια-δυο εκατοντάδες μέτρα μακριά, προσφέρει μια υπέροχη θέα της βόρειας ακτής της Μαδέρας:

Και η τελευταία κάρτα από το νησί της Μαδέρας - το μεγαλύτερο νησί του αρχιπελάγους με το ίδιο όνομα, που βρίσκεται στον Ατλαντικό Ωκεανό.