Έκπληξη γεγονότα σχετικά με το αλάτι

• Έκπληξη γεγονότα σχετικά με άλας

Αν κοιτάξουμε την ιστορία της ανθρωπότητας μέσα από το πρίσμα «αλάτι», μπορούμε με ασφάλεια να πούμε ότι κατά τη διάρκεια των αιώνων σε διάφορες χώρες (και ακόμη και πριν από την εμφάνισή) αλάτι ήταν σε ειδικό λογαριασμό. Το αλάτι χρησιμοποιείται ως όπλο, ήταν συχνά τα μέσα πληρωμής και τη βάση για την ανάπτυξη των επιχειρήσεων. Αλλά πρώτα πράγματα πρώτα ...

Συνέβη ότι οι καταθέσεις άλατος υπήρξαν ένας από τους παράγοντες στην ανάπτυξη του ανθρώπινου πολιτισμού. Οι άνθρωποι δημιουργούν κοινότητες κοντά σε πηγές αλατιού ή σε μέρη όπου θα μπορούσαν να το πουλήσουν. Για παράδειγμα, στο Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας κατάληξη «-vich» στο όνομα του οικισμού ή της πόλης είναι ότι κάποτε ήταν μια πηγή αλατιού (για παράδειγμα, ένα σάντουιτς ή Νόριτς).

Natrona κοιλάδα ήταν μια περιοχή-κλειδί που υποστήριξε την αιγυπτιακή αυτοκρατορία στο βορρά, καθώς παρέχεται στο αλάτι, που ονομαζόταν στην Αίγυπτο σόδα.

Η παραγωγή Galle άλατα, Σαξονία-Άνχαλτ (1670)

Σήμερα, θεωρείται ότι η πρώτη πόλη στην Ευρώπη είναι Solnitsata (μια πόλη που βρίσκεται στο έδαφος της σημερινής Βουλγαρίας). Αρχικά, η τοποθεσία ήταν το αλατωρυχείο, η οποία προέβλεπε περιοχή αλάτι γνωστό σήμερα ως τα Βαλκάνια, από το 5400 π.Χ.. Και το όνομα Solnitsata σημαίνει «αλυκές».

Οι λίμνες υπό Maras, το Περού, τροφοδοτούνται από ορυκτά πηγές και χρησιμοποιήθηκαν για την παραγωγή αλατιού από Inca φορές Το αλάτι ήταν μεγάλης σημασίας για τους Εβραίους, τους Έλληνες, τους Κινέζους, το Χετταίους και τους άλλους λαούς της αρχαιότητας. Έχει χρησιμοποιηθεί σε στρατιωτικές πράξη διαφορετικά έθνη, ξεκινώντας από τους Ασσύριους - πασπαλισμένες αλάτι της γης του εχθρού, να στερήσει από τον πληθυσμό της καλλιέργειας.

Στα πρώτα χρόνια της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας, με την ανάπτυξη της πόλης της Ρώμης, άρχισε την κατασκευή δρόμων για τη διευκόλυνση της μεταφοράς του αλατιού στην πρωτεύουσα. Ένα παράδειγμα είναι η Via Salaria ( «Salt Road») που οδηγεί από τη Ρώμη στην Αδριατική Θάλασσα.

148 χιλιόμετρα του δρόμου Via Salaria σήμερα.

Στην Αδριατική ήταν πιο άφθονα κοιτάσματα άλατος, σε σύγκριση με εκείνες στο Τυρρηνικό, η οποία είναι πολύ πιο κοντά στη Ρώμη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο και άνοιξε το δρόμο για την Αδριατική Θάλασσα.

Με τη Ρώμη και το αλάτι που σχετίζονται με ένα άλλο ενδιαφέρον γεγονός. Η αγγλική λέξη «μισθός» (μισθός) προέρχεται από τη λατινική λέξη «sol» (αλάτι). Μερικοί ιστορικοί αποδίδουν το γεγονός αυτό με το γεγονός ότι οι ρωμαϊκές λεγεώνες μερικές φορές πληρώνονταν με αλάτι. Ρωμαίοι, δήλωσε ότι οι στρατιώτες που πάνε καλά με τη δουλειά τους, «αξίζει το αλάτι του». Και, ίσως, εδώ συνέβη σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες η λέξη «στρατιώτης».

Στην εποχή της ύστερης ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και κατά τη διάρκεια του άλατος Μεσαίωνα ήταν ένα πολύτιμο αγαθό που παρέχεται από τις λεγόμενες «δρόμοι αλατιού» στο έδαφος των γερμανικών φυλών.

Όταν οι Ευρωπαίοι διεισδύσει στην Κεντρική Αφρική, όπου το αλάτι ήταν η κύρια μονάδα του νομίσματος. Αφρικανικές φυλές που εξορύσσεται αλάτι από τα φυτά αλμυρό τέφρα, και εισάγονται αλάτι ήταν τα χρήματα στο ίδιο επίπεδο με το κόκκινο πιπέρι, σφαίρες και ράβδους σιδήρου. Αλλά σύντομα, σε ορισμένες περιοχές της Σαχάρας, στην Αιθιοπία, στην Sendzhere και Benguelle μόνο το αλάτι άρχισε να παίζει το ρόλο του χρήματος. Μεταξύ Cape Blanco και τη Σιέρα Λεόνε, σύμφωνα με πληροφορίες από το 1620, το αλάτι ήταν πιο ακριβά από σίδηρο, και εκτιμήθηκε όπως ο χρυσός. «Για ένα κιλό αλάτι - ένα κιλό χρυσό της άμμου. Έτσι, θεωρημένα αλάτι bessolnoy λαούς της Αφρικής «- έγραψε ο Ακαδημαϊκός Fersman.

χρήματα Salt στην Αιθιοπία.

Και ακόμη και τώρα, όταν στην Αιθιοπία μιλάμε για ένα πρόσωπο: «Τρώει αλάτι» - αυτό σημαίνει ότι δεν είναι μόνο πλούσια, αλλά ακόμη και σπάταλη. Επιστροφή στα μέσα της δεκαετίας 30-ες του αιώνα στην Αιθιοπία ήταν κατά τη διάρκεια της «αλάτι» του χρήματος. Είχαν μια τιμή, ακόμη και στην πρωτεύουσα, και στην επαρχία θα μπορούσε να πάρει ό, τι θέλετε, αλλά τα χρήματα που γίνονται από το αλάτι.

Τους έλεγαν «amole» ή «Ray». Είχαν το σχήμα ενός μήκους ράβδου 65 εκατοστά, πλάτος 5 cm και βάρους 640 γραμμαρίων.

Από το ενετικό Marco Polo, ο οποίος το 1286 έκανε στην Κίνα και στη συνέχεια περιγράφεται το ταξίδι του, γνωρίζουμε ότι η κινεζική χρήματα στο XIII αιώνα ως «χτύπησε» από το αλάτι.

Marco Polo περιγράφεται πώς να κάνει χρήματα σε αλάτι «άλμη καπνισμένη σε μικρές λέβητες. Μια ώρα αργότερα, το αλάτι παίρνει τη μορφή του τεστ και το έκανε είδους πίτες. Όσοι από αυτούς που είναι κυρτή επί της άνω πλευράς και επίπεδη από την άλλη, τοποθετήθηκαν επί των θερμών κεραμίδια κοντά στο αναμμένο φωτιά, έτσι ώστε να ξηραίνονται και να σκληρύνει. Αυτό το είδος του νομίσματος που επιβάλλονται στίγμα της Αυτού Μεγαλειότητας του, και θα μπορούσε να κάνει καμία άλλη από τη δική τους υπαλλήλους του. Ογδόντα από αυτά τα κέικ δώσει ένα Sugg (Πορτογαλικά μέτρο του βάρους) του χρυσού. "

κινεζική χρήματα αλάτι. Υπήρξε μια εποχή που, και στη Ρωσία πληρώθηκαν με αλάτι. Πριγκιπικό υπηρέτες. Η επιβεβαίωση αυτού του γεγονότος μπορεί να βρεθεί στο Ipatiev Chronicle, που περιγράφει τον αγώνα με τους βογιάρους Πρίγκιπα Δανιήλ στη Γαλικία (το 1242). Λέγεται ότι το Μεγάλο Δούκα φυλάσσονται «Coloma» (το άλας του τίτλου με τόπο παραγωγής), «για τους μαχητές χέρι.»

Ήδη στο XVII αιώνα στο ρωσικό τμήμα της πυροβολητές μισθό, τοξότες και τους άλλους ανθρώπους «στη συσκευή» που καταβάλλονται σε αλάτι. Αυτό αναφέρεται, για παράδειγμα, στις δηλώσεις των εσόδων και εξόδων στο τέλος του XVII αιώνα η πόλη Τομπόλσκ. Εκτός από το αλάτι που υπολογίζεται με διοικητών με smith «για το έργο, καθώς και σίδηρο, και μια γωνία.» Και σε ορισμένες περιοχές, για παράδειγμα, στα τέλη της γης Dvina επιβάλλονται πολύ αλάτι.